چشامو که میبندم

یهو میرم توی یه دنیای رنگی...

یه دنیای رنگی که انگار تازه بهش خبر دادن سرطان گرفته...

وایساده یه گوشه و فقط نگاه میکنه

به خیابونا

چراغ خطرا

ماشینا

سرنشینا ...

به عابرای دست توو دست

مردهای خسته

زن های باردار...

انقدر دقیق خیره شده که حتی میتونه اشکای اون جنین معلول رو هم ببینه ...

چشمامو باز میکنم و دوباره میبندم

یه دنیای خاکستری رو میبینم

که انگاری مریضیش رو باور کرده

پشت چراغ سبز مبهوته ...

نگاش میکنم

نگاهم میکنه

شونه هاش افتاده

میگه حلالم کن ...