هوای اتاقم ابریست

باران می بارد

هیچ ماشینی در آن عبور نمی کند

هوای رهگذری را در سر دارد که در حال فرار است

از اتاق، از چراغ، از ماشین های رنگی، از نگاه های عاشقانه یک مرد

گل های کنار سنگ فرش خیابان هایش پژمده شده اند

رهگذر نیامد به آن ها آب بدهد

باران دیر به دادشان رسید

در حوالی میدان اصلی اتاق یک کاکتوس جان تازه گرفته است

کاکتوس نمیداند که او هم به مراقبت نیاز دارد

نگرانم، از اتاق، از خیابان خلوت، از کاکتوس تنها...

هوای اتاقم ابریست

من تنها زیر باران در خلوت خیابان از کاکتوس مراقبت می کنم