اگر آرام شد حالت !! میان شعر پر دردم

بدان من بین اشعارم! همیشه گریه میکردم

بدان هر مصرعش را من به خون دل وضو دادم

وهر شب با خودم گفتم!! چرا من دل به او دادم

اگر در بین اشعارم! دلت لرزیدو نالیدی

ویا نام و نشانی از من آزرده پرسیدی

بدان من عاشقی بودم که دراشعارخودگم شد

دوخط ازدردخود را گفت! اسیر حرف مردم شد

اگر شعر مرا خواندی ! وحالت مثل حالم شد

بدان این شاعر غمگین ! فقط رسوای عالم شد

من از درد دلم گفتم! تو هم میخوانی و میری

به حرفم میرسی آخر…!! شبی در آخر پیری

اگر شعر مرا خواندی و دردم را نفهمیدی

دلیل هق هقم در شعر سردم را نفهمیدی

شبی میفهمی آخرسرکه بغضت را بغل کردی

شبی که بی قلم حتی! نبودش را غزل کردی..

دعایی کن به حال من شبی که خیس از دردی

اگر در بین اشعارم ! تو هم شب گریه ای کردی