ای روزگار

ای فریفته‌ انسان را

ای مالک ترینْ درویش

ما را به باد سخره مگیر!

دیوانگان چشم در راهند..

دست‌ها دربند

پاها زیر انبوهِ کثافتِ مرداب

درین وانفسای اندوهِ عمیق

و سرفه‌ی‌ امید

تنها عاقلان می‌دانند

دیوارها خراب نخواهد شد

و ماهی در بازیِ شب

خواهد ماند

و روز در‌ خورشیدترین دفعات خود

برای حوریان

تا آخرت جولان خواهد داد

ای روزگار

ای رندانه‌، ساده‌ آدمی را

شب بیدارانِ غرق رویا را دریاب

ما دیوانگانِ رویای بی‌خوابی را

مگر نه،

خواب‌های بی‌کتاب

سالهاست که

عاقل مانده‌اند...