تو میروی به قرارهایت برسی

که کاری اند

مثلِ زخم های من

می بوسی ام

چمدان بر میداری و

صدایم پشتِ دری بسته

خفه می شود

گفتم مراقب باش

آسمان امنیت ندارد

از پشتِ گوشیِ خاموش صدای تکه تکه شدنِ ابرها می آید

صدایِ امواجِ آغوشِ زنی

که فکر می کند

دست هایش

مثل چتر نجات باز می شوند و

کودکش لحظه ی فرود لبخند میزند

پشتِ گوشیِ خاموش

صدایِ قلبم

با موتورهای هواپیما از کار می افتد

تعادلِ حالم به هم ریخته است

به هم ریخته کانال های اعصابم

اخبار فقط فکر مرا پخش می کند

که رادارها از تو خارج شده اند

هُوَالباقی

رادارها زن ها را نادیده میگیرند

هُوَالباقی

رادارها از بچه ها چگونه میگذرند

هُوَالباقی

ازاَلباقیِ مسافرها که صندلی هارا پر کرده اند

تا جایم خالی نباشد

بی خبرم

شاید در آخرین لحظه کسی را

با من اشتباه و آرام گرفته باشی

من که نمُرده ام

بیشتر از روزهای قبل میخندم

آسایش گاهی چُنان دیوانه ام میکند

که هر روز قرص هایم را

دورتر می اندازم

حالم خوب است و این را

تمامِ آسایشگاه هایی که پذیرشم نکرده اند

گواهی دادند