وقتی که رفتی با خودم گفتم

دیگه چراغ خونه خاموشه

بی تو تمومه کار این خونه

با درد تنهایی هم اغوشه

وقتی که رفتی با خودم گفتم

کی دلخوشیهای تو رو فهمید

دلواپسی های تو رو پشت

اون چشمهای مهربونت دید

تو رفتی وهرگز نفهمیدی

با رفتنت یک جمع تنها شد

اصلن خبر داری که بعد از تو

درهای خونه رو به غم واشد؟

با یاد تو هر بار جمع میشیم

با یاد تو ترانه میخونیم

حس تو جاری مبشه تو خونه

این خونه رو ما به تو مدیونیم

ما با کلامت زندگی کردیم

ما در کنارت عشقو فهمیدیم

تو کفروایمان تو جنون وعقل

تو هر محالی عشق رو دیدیم