چقد سخته هر نیمه شب خوابتُ

حروم خیالای باطل کنی

بگیری دوتا دستشُ،گرم شی

خودت رو توو آغوش اون ول کنی

چقد سخته ما بین بدبختیات

با این بی کسی ها مدارا کنی

ببینی که با هرکی می خنده و

بشینی و تنها تماشا کنی

بشینی بخندی به دیوونگیت

به رویایی که ایده آل تو بود

بخندی به هرچی که مال تو نیست

بخندی به هرچی که مال تو بود

حواسم بهت بود و می دیدمت

که با خیلیا گرم خندیدنی

خودم از تو دل کنده بودم ولی

تو هر لحظه هر گوشه ای با منی

خودم راهُ وا کرده بودم برات

خودم گفته بودم که باید بری

یه احساس تلخی برم داشت که

تو با من توو این خونه تنها تری

ازت رد شدم تا ازم رد بشی

شکستم که محکم بشی سخت شی

کشیدم کنار از مسیرت که تو

کنار یکی دیگه خوشبخت شی

چه خوبه که با خیلیا بعد من

تونستی بخندی ، رفاقت کنی

دلم شور می زد نتونی،نشه

چه خوبه که تونستی عادت کنی

یه جوری واسم زندگی سرد شد

که دستای گرم تو یادم نره

همش غصه خوردم، همش می خورم

چقد بی کسی اشتها آوره

غرورم تو دستای سردِ توعه

به اخمت همیشه ادامه بده

یه کوهم که له کردنش سخت نیست

تو می تونی میشه ادامه بده

همه مشکلاتم رو با قرص خواب

تو لیوانِ دلشوره حل می کنم

بازم مثل هرشب به جای تنت

دارم بالشم رو بغل می کنم