تو زندگی از یجایی به بعد میفهمی که هیچ اتفاقی، اتفاقی نیس

چند وقتی میشه که سنو ساله قلبمو فهمیدم.

دقیقا از وقتی شناختمت میدونم قلبم چند سالشه.

نمیدونم چرا، اما انگار تو رو خیلی ساله میشناسم.

دیگه نمیخوام ازت بپرسم که چند بخشم!

باید جوابشو بدونی، من بی تو هیچم !

این روزا حالم خیلی خوبه اما این خوبی تا وقتی ادامه داره که تو بخندی،

میدونم که خنده های تو اصلا نمیتونن اتفاقی باشن ...

یه ترس کهنه تو دلم هس که خوره شده افتاده به جونم،

نگا نکن سینه سپر کردمو به روی خودم نمیارم که میترسم‌.

بهم حق بده بترسم،

پاییز خیلی ترس داره اما نخندیدن تو بیشتر!

خوب نگام کن، شدم شبیه درختی که موریانه بهش زده و چیزی نمونده تا شکستنش،

برا همین اگه نباشیو نخندی زود میشکنم ...

یه روز از همین روزاس که همه چی رو اعتراف میکنم،

فقط یه شرط داره !

بهم قول بدی این پاییز به درختا نگا نکنی،

آخه میترسم افتادن برگا رو ببینیو هوایی شی...

نگا نکن برگایی که دارن میفتن میرقصن،

این برگا همون برگایین که موقع بهار وقت جوونه زدن،

میدونستن عمرشون قد نمیده تا بهار بعدی، واسه همین با مرگشون کنار اومدنو دارن میرقصن ...

اما من نمیتونم با خودم کنار بیام که پاییز جز هوایی کردن آدما برا رفتن،

عاشق کردنم بلده.

من فقط ترسم از پاییز بیشتر میشه و مطمئن میشم پاییز فقط بلده یه فرش قرمز از برگا رو برای بدرقه ی آدما پهن کنه نه اومدنشون ...

میدونی پاییز تا وقتی خوبه که بتونم رقص موهای تو رو کنار رقصیدن برگا ببینم.

رنگای پاییزی بعد از رنگ چشمای تو قشنگن،

وگرنه پاییزم برام شبیه فصلای دیگه سال معمولی میشه، بدون ترس ...

ترس رقص برگا تو آسمون بدون موهات.

ترس خیس شدن موهات تو بارونی که من نتونم رو سرت چتر وا کنم.

ترس شنیدن صدای جارو شدن برگای پیادرویی که ما رو بهم رسوند،

بدتر از همه ترس عادی شدنت مثل بقیه شدنت .

همه میگن پاییز پادشاه فصلاس،

اما من میگم پادشاه فصلا فصل به دنیا اومدن توئه،

آخه تا الان سهم من از پاییز فقط ترسو دلهره بوده،

من از پاییز چیز زیادی نمیخوام جز تو، تو از هر زیادی زیادتری ...

خدا کنه امسال، پاییز حواسش پرت جای دیگه باشه.

اصلا خدا کنه فراموشی بگیره، منو تو رو از یاد ببره ...

اگه تو این پاییز برام بخندی، بزرگترین اتفاق کل پاییزای زندگیم میشیو منم اعتراف میکنم:

پاییز قشنگ ترین ترس دنیامه ...