من اگر جای تو بودم، با زنی چون من نمی‌ماندم

با زنی که دارد از من قصد دل کندن نمی‌ماندم

بندبندم مانده لای خشت‌خشت خانه‌ات؛ ای‌کاش

پای دیواری که دارد بیم افتادن نمی‌ماندم

خنده‌هایم را دمادم می‌خراشد تیغ خشمم..آخ...

دل اگر می‌کندم از تو، با خودم دشمن نمی‌ماندم

چنگ من! با سنگ اگر این سال‌ها سازش نمی‌کردی،

منگ در تردید بین رفتن و ماندن نمی‌ماندم

درد دارد زنده زنده کنج گور خانه جان کندن

کاش جای زندگی از مرگ آبستن نمی‌ماندم

زیر خاکستر نشسته شعله‌های سرکشت ای عشق!

من چه می‌کردم اگر از شعله‌ات روشن نمی‌ماندم؟!

عشق بعد از سال‌ها شد استخوانی در گلویم... کاش

سال‌ها با این وبال مانده بر گردن نمی‌ماندم